Namazda secdede “Sübhane rabbiye’l-a’lâ” denir, anlamı “Yüce olan Rabbim her türlü noksan sıfatlardan uzaktır” demektir. Secdede bu zikir en az üç kez tekrarlanır. Secde, Allah’ın büyüklüğünü ve azametini ifade eder ve her iki secdeye inerken bu zikirle Allah’a dua edilir.
Namaz kılarken, namazın her rekâtında iki secde yapılır ve her secdede bu zikir tekrarlanır.
İlk secdeye giderken “Allahu Ekber” denir ve secdede en az üç kez “Sübhane Rabbiyel-a’lâ” zikredilir.
Secdeden doğrulup kısa bir oturuştan sonra ikinci secdeye gidilir ve yine en az üç kez “Sübhane Rabbiyel-a’lâ” denir.
Ayrıca, hadislerde secde halinin kulun Rabbine en yakın olduğu an olarak belirtildiği ve bu sebeple secdede çok dua etmenin tavsiye edildiği bildirilmektedir.
“Kulun Rabbine en yakın olduğu hal secde halidir. İşte bu sebeple secdede çok dua etmeye bakın!”
Hadis-i Şerif (Müslim, Salât 215.)
Secde Öncesi, Arası ve Sonrası
Namazda secdeye girmeden önce “Allahu Ekber” denir. Aynı şekilde her secdeden kalkışta ve her secdeye gidişte “Allahu Ekber” denerek tekbir getirilir. Bu tekbirler, namazın her aşamasında Allah’ın büyüklüğünü ve yüceliğini vurgulamak için söylenir.
İki secde arasında bir şey denmez, ilk secdeden kalktıktan sonra sadece bir kez “Sübhanallah” diyecek uzunlukta beklenir ve ikinci secdeye gidilir.
Hadislerde ve bazı rivayetlerde iki secde arasında beklerken dua etmek de uygun görülmüştür. Hanefi mezhebine göre iki secde arasında sadece nafile namazlarda dua edilebilir.
Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.), secde aralarında “Rabbiğfirlî” yani “Ey Rabbim beni bağışla” ve “Allahümmeğfir li, ve’rhamnî ve âfinî ve’hdinî, ve’rzuknî” yani “Allah’ım bana mağrifet et, bana merhamet et, bana afiyet ver, bana hidayet ver, bana rızık ver.” gibi duaları ettiğini rivayet edilmiştir.